Het Voorrecht van Immigratie – Amerika en Mexico

Inleiding
Vreemdelingen wekken in de mens een oneigenlijk gevoel op, waar ook ter wereld, en door alle tijden in de geschiedenis. Immigranten zijn de fysieke vertegenwoordiging van een psychologisch neiging van de menselijke ratio tot herhaling, tot het eigenmaken van zichzelf. Daarom is de immigrant niet welkom, omdat deze de ontkenning van de menselijke Id is, het onderbewustzijn dat niet tot de Ego, het bewuste Zelf, behoort. Albert Camus bracht het niet onverdienstelijk aan het licht in zijn novelle L’Etranger, waarin dit gebrek aan inleving in de ander wordt verwoord. De vreemdeling is een eenzame ziel in de woestijn. Een menselijk gebrek niemand vreemd.

In de VS wonen 285 miljoen mensen, waarvan er 33,5 miljoen buiten de VS geboren zijn, oftewel 12% van de Amerikaanse bevolking is eerste generatie immigrant, vreemdeling in eigen huis. In een stad als New York is dit cijfer zelfs 40%, een enorm aantal, zeker gezien de omvang van een stad als New York. En wat gold voor de Duitsers, wat gold voor de Russische Joden, de Ieren, de Italianen, de Puerto Ricanen, dat geldt tegenwoordig voor de Mexicanen en Latinos uit andere Zuid-Amerikaanse landen: de vreemdeling is niet welkom, is slechts goed genoeg voor hard en laag betaald werk, en ondervindt een racisme zonder mededogen. In zekere zin, is dit een sociale wet die overal ter wereld en altijd geldt, van de Joden, Fransen en Duitsers in de Gouden Eeuw in de Lage Landen tot aan de vreemdelingen van nu, de Marokkanen en de Turken, en om die reden alleen wellicht niet zorgwekkend. Huidskleur is hier van ondergeschikt belang, het betreft een sociaal-economisch en cultureel-psychologisch mechanisme, dat slechts met opeenvolgende generaties afslijt, wanneer nieuwe groepen de plaats innemen van vorige.

Sonora Woestijn
Verreweg de grootste groep immigranten in de VS vormen de Mexicanen, die met 9,2 miljoen maar liefst 30% van de immigranten uitmaken. In de grootste staten zoals California en New York maken in het buitenland geboren groepen immigranten meer dan 20% van de bevolking uit. En waar immigranten zijn, staat immigratie beperking hoog op de politieke agenda. Elke ratio voor immigratie beperking ontbreekt doorgaans: immigratie, cq. vrijheid van arbeid, is een essentieel goed voor elke vrije economie; vrijheid van beweging is een universeel recht; immigratie is het meest effectieve middel tot een humanistische herverdeling van welvaart; en misschien het meest overtuigende, immigratie is niet te stoppen.

Dat immigranten die op zoek zijn naar een beter leven en betere mogelijkheden voor zichzelf en hun familie niet te stoppen zijn, blijkt ook elke dag weer, in de Sonora Woestijn, op de grens van de VS en Mexico, in de staat Arizona, waar ik de afgelopen dagen op bezoek was. Temidden van een uitgestrekt gebied, dat gekenmerkt wordt door de reuze Saguaro, Paloverdes, Teddy-Bear Challos, Prickly-Pears, en een honderdtal overige cacti, sluipen dagelijks honderden Mexicaanse gelukszoekers een virtuele maar keiharde grens over. Een percentage wordt gepakt, gedetineerd en na een soms maandenlange procedure teruggestuurd, een ander percentage slaagt erin de duizende douaniers en electronische apparatuur te omzeilen. Voor hen ligt het zwaarste deel van hun Odyssey voor hen, een onzeker bestaan, zonder sociaal vangnet, zonder gezondheidszorg of onderwijs, zonder zelfs maar erkenning van hun aanwezigheid of noodzaak.

Ook in Arizona vind je de zogenaamde militias, groepjes burgers die de grens bewaken. Maar in tegenstelling tot wat veelal gedacht wordt buiten Amerika, zijn deze militias en de douaniers buitengewoon impopulair in de grensstreek tussen Arizona en Mexico. Hoewel de Sonora Woestijn een federaal beschermd natuurpark is, mogen douaniers met hun terreinwagens het gebied vrij betreden. Gelukkig zijn plannen om een heuse muur te bouwen over de gehele lengte van de grens omwille van milieubezwaren voorlopig van de baan. Het verzet tegen de alsmaar verder oprukkende ontmenselijking van de immigrant is er gelukkig ook nog volop. De stichting ‘Humane Borders’ onder andere plaatst waterposten in de woestijn en organiseert ‘Samaritaanse Militias’ om immigranten te helpen met water en voedsel.

Puerto Peñasco
De Amerikaans-Mexicaanse grens is in meer dan een opzicht, zoals elke grens, volkomen arbitrair. De Sonora Woestijn is tegenwoordig voor een groot deel onderdeel van het Indianen Reservaat van de Tohono O’odham, de Papago oftewel het volk van de woestijn, en als zodanig een autonoom gebied binnen de VS. De staat Arizona bestaat overigens voor 27% uit autonome reservaten, waar onder meer de Apache, Navajo en Hopi stammen wonen.

De westerse geschiedenis van de Sonora Woestijn begint met de kolonisatie van Mexico door Hernan Cortez, in de vroege zestiende eeuw. Gedurende honderden jaren zouden de nu zuidelijke staten van de VS, van Florida tot California, onder Spaanse invloed blijven staan.

De kolonisatie van de Sonora Woestijn begon met de stichting van een missie post, de Witte Duif in de Woestijn in 1692 door de Spaanse Jesuit Eusebio Kino, een prototype illegale Mexicaanse immigrant. De indianen kenden nog echter geen eigendom van land, laat staan grenzen tussen de ene staat of de ander, en stonden Kino toe zijn missie te bouwen. Met de stichting van de missie echter, viel het gebied onder Mexicaanse invloedsfeer. Pas tijdens de Mexicaans-Amerikaanse oorlog van 1846-48 begon de Amerikaanse geschiedenis in Arizona.

Tegenwoordig kruisen meer dan 300.000 Mexicaanse illegale immigranten per jaar de Sonora Woestijn, sinds de Amerikaanse douane een ijzeren gordijn in California optrok om de immigratie aldaar een halt toe te roepen. Twee duizend man douane, onbemande vliegtuigjes en infrarode detectietechnologie, kunnen de immigranten uit Latijns-Amerika, die smokkelaars $1000 tot $2000 per persoon betalen, echter niet tegenhouden, evenmin zoals ook de risikovolle tocht over de Middellandse Zee geen belemmering vormt in de zoektocht van arme Afrikanen naar een menswaardiger bestaan. En wat is er nobeler dan die mens die onverlaat zijn mogelijkheden en dromen nastreeft? In mijn ogen is de immigrant een nobeler mens dan de xenofobe autochtoon wiens verdiensten slechts in de schoot geworpen zijn.

Tegelijkertijd, vindt er cynisch genoeg echter ook nog een andere immigratiestroom plaats die maar moeilijk is te stoppen: de ‘winterbirds’ die vanuit Amerika naar onder andere Puerto Penasco komen. De ‘winterbirds’ zijn de veelal gepensioneerde Amerikanen die zich vanuit Noord-Amerika in de warme gebieden in het Zuiden vestigen. Florida was lange tijd populair, maar vanwege de enorme vergrijzing aldaar en het gevaar van tropische stormen is Florida minder populair dan voorheen. Tegenwoordig vestigen veel Amerikanen zich in Arizona en in toenemende mate nu ook in Mexico.

De Mexicaanse overheid, in tegenstelling tot de Amerikaanse, verwelkomt de massale stroom immigranten. In de komende twintig jaar investeert de Mexicaanse overheid meer dan 3 miljard dollar in infrastructuur en vastgoed. Zo wordt er gewerkt aan een snelweg langs de Baai van California, cultiveert men golfbanen, bouwt men resorts en enorme condominium complexen langs de kust, apartementen met een beginprijs van $300.000. Puerto Penasco was tot nu toe vooral een toeristenbestemming voor studenten die er hun Spring Break vierden en voor Arizona jeugd die in Mexico doen wat ze thuis niet mogen. Nu rijzen er langs de kust van de Zee van Cortez flatgebouwen op die doen denken aan Benidorm.

Conclusie
Immigratie is met andere woorden niet slechts een verworvenheid van de nobele mens op zoek naar een beter bestaan. De immigrant die met zijn arbeid bijdraagt aan de opbouw van een maatschappij is evenzeer immigrant als de jaarlijkse vakantieganger die er tussenuit knijpt. Dat arbeid intrinsiek een hoger goed is dan de sedonistische verkwisting van de tourist behoeft niet veel onnodige argumentatie. Diezelfde westerling die geen asielzoekerscentrum in zijn buurt wil, omdat de waarde van zijn huis achteruit zou gaan, die Wilders, LPF of VVD stemt om vreemdelingen buiten de deur te houden, de anti-Europa burger voor wie Europa niet meer dan een blank, judeo-christelijk fort is, die zelfvoldane burger voor wie de immigrant in vele opzichten een luis in de pels van zijn welvaart is, die vrije burger voor wie kansen en mogelijkheden slechts aangeboren verdiensten zijn, voor die burger is immigratie tegelijkertijd zijn jaarlijkse vakantiebestemming. Wat voor de een blijkbaar verboden moet worden, is voor de ander het tweewekelijkse hoogtepunt in zijn kleinburgerlijke bestaan. Immigratie is een voorrecht.

Links:
Congressional Budget Office – A Description of the Immigrant Population
Puerto Penasco
Google Maps – Puerto Penasco
Mapquest – Puerto Penasco